Yuli is aardig hersteld, we gaan dus op vakantie. Wel besluiten we niet te gaan trekken, maar naar een plek te gaan waar alles een beetje bekend is, ook voor Yuli. Clairvaux les Lacs, een camping aan een meertje in de Jura in Frankrijk. Hier zijn we de allereerste keer dat Yuli met ons op vakantie ging naar toe geweest. Later zijn we daar nog een paar keer terug gekomen. Altijd fijne ervaringen, meestal mooi weer en een fijne omgeving om met honden te wandelen.

Voor Rifka is het de eerste keer dat we echt gaan kamperen. Met zijn allen in de tent, gezellig!

De vakantie verloopt goed. Yuli reageert goed op de voor haar bekende omgeving. Je ziet duidelijk dat ze het leuk vind om daar te zijn. Lekker zwemmen, snuffelen en wandelen en  relaxen in de schaduw. De hele dag met ons samen. 

De dierenarts waar we naar toe kwamen bekeek Yuli met zorg. Ze vertelde me dat Yuli een zware luchtweginfectie had opgelopen, waarschijnlijk omdat ze door de prednisolon geen goed functionerend imuunsysteem meer had. Een "simpele"kennelhoest kon zo dus ontaarden in een heel zieke hond. 

Wat deze dierenarts nog meer zag, was dat Yuli half verlamd was in haar gezicht. Haar kauwspieren waren zich ook al aan het terugtrekken. Ook zag ze aan het afslijten van de nageltjes dat er iets moest zijn gebeurd in de richting van een verlamming. 

Zoiets kan ontstaan zijn door een infarct in haar kop. Een infarct kan onstaan omdat er een bloeding of een stolling zit. Wat dus nu belangrijk was, is erachter te komen of het bloed zeg maar "te dik"of "te dun" is. 

Er werd bloed afgenomen, om te zien op welke manier ze het beste Yuli kon helpen. 

Daar bleek dat het overduidelijk was dat haar bloed veel te dik was, het kwam bijna niet uit haar aderen. Het eerste dat Yuli dus kreeg was een spuitje met bloedverdunners. Daarbij ook een antibiotica kuur en een pijnstiller. 

En daarna mocht ze weer naar huis. 

Na het weekend moesten we terugkomen, om te kijken hoe het met haar ging. Opgelucht gingen we naar huis met onze Yuul

Yuli is erg ziek. Er zijn soms goede dagen, dan loopt ze lekker mee. We zijn een soort blindengeleidemensen geworden. Maar ze blijft gedesorienteerd. Je hoort vaak van mensen dat ze van hun blinde hond zeggen dat ze zich zo goed aanpassen. Maar bij Yuli is dat niet zo. Ze blijft soms keihard tegen dingen aanlopen, waarvan je zou denken dat ze wel moet weten dat ze op die plek staan.   Het idee dat er een tumor in haar hoofd groeit is zo naar. Sjit, hoe kan dat nou? Het ene moment heb je een oude maar wel aktieve, gezonde hond van ruim 11 jaar oud en dan ineens.... Langzamerhand realiseren we ons dat we misschien nog maar een korte tijd van haar mogen genieten.  We leven van dag tot dag.  De ene week kon ze op vrijdag nog met de hondenuitlaat mee, de volgende week is dat ineens niet meer mogelijk, omdat ze zich duidelijk niet goed voelt. Rifka gaat alleen mee en prompt belt de hondenuitlaat dat ze hem gesmeerd is op de heide. Rifka is ook in de war, ze snapt eigenlijk niet waarom Yuli niet meegaat!!  

We laten haar nogmaals door een andere dierenarts onderzoeken maar die komt tot de zelfde conclusie. Een tumor en de prednisolonbehandeling is w.s. het enige dat haar nog kwaliteit van leven geeft., voor zolang als het duurt.  

Het gaat niet goed met Yuli. Nadat ik met Rifka terugkwam van de tentoonstelling, viel het me op dat ze een vreemde blik in haar ogen had. De dagen erna leek het net alsof ze gedesorienteerd was, minder goed zag waar ze liep. Ben na een dag of twee naar de dierenarts geweest, die eigenlijk niks bijzonders kon vinden aan haar. Ze hebben wat bloedtesten gedaan, waaronder diabetus en schildklier. Niks bijzonders kwam er uit.... Na een paar dagen terug, want de situatie verslechterde. Ze viel van de trap af, bijna een meter of 2 naar beneden! Arm dier.  Dierenarts gekeken, misschien dat ze slecht reageerde omdat ze een beginnende baarmoederontsteking had? IN ieder geval antibiotica daarvoor gegeven. Na het weekend daarop wist ik het zeker , het was echt niet goed met haar. Dierenarts gebeld en verwijskaart gevraagd voor een oogspecialist, dus naar de Wagenrenk in Wageningen.  De oogspecialist was het met me eens. Yuli was blind, de oorzaak lag echter niet in haar ogen, maar erachter. Iets neurlogisch, waarschijnlijk een tumor. Prednisolon voorgeschreven.  Na veel overleg en wikken en wegen gestart met een hoge dosis kuur. Dit had niet tot resultaat dat ze weer kon zien, al leek er heel even een lichte verbetering op te treden.  Het volgend weekend was het weer mis. Naast dat ze vreselijk gedesorienteerd was, leek ze ook een soort van aanval te hebben, hijgen, onrust, paniek.... Veel plassen maar niet veel drinken (hetgeen juist wel zou moeten met prednisolonkuur) .  Wat zou er toch met haar aan de hand zijn?? 

Geboren in het Arnhemse Broek, bij de onderburen van vrienden van ons. De moeder een lapjeskat, de pappa onbekend. Toen we hem voor het eerst zagen, was hij een week of 3. Toen hij meeging met ons een week of 8. Grote oren, alsof hij eigenlijk een soort vleermuis was en een aparte grijzige dubbele vacht, heel zacht. Net als zijn karakter, lief, sociaal, vriendelijk naar mens en andere dieren. Hij verhuisde met ons van het flatje op de Geitenkamp naar het benedenhuis met tuin aan de J d W laan en toen uiteindelijk naar het huis waar we nu wonen, midden in het groen op Monnikenhuizen. Knutt was eigenlijk altijd een heel gezonde kat, maar 1 keer naar de dierenarts met een probleem maar op latere leeftijd kreeg hij een schildklieroverfunctie net als veel oudere katten. Het laatste jaar had hij een paar keer een tia gehad. Maar eigenlijk herstelde hij altijd weer met een dag of 2. We gaven hem wat extra zorg en aandacht, voerden hem, zetten hem op de bak als zijn pootjes hem niet konden dragen en dan ging het weer, liep hij zijn rondje weer heerlijk door de tuin om daarna lekker in het zonnetje op de picknick bank te liggen. Twee weken geleden kreeg hij er weer eentje. Zijn achterlijfje wilde niet meer, hij liet alles lopen. Rifka was, net als eerdere keren, bezorgd over Knutt. Als hij zich niet lekker voelde ging ze vaak naast hem op de bank liggen en likte zijn koppie. Nu ook weer. In tegenstelling tot Yuli is Rifka erg alert op veranderingen bij andere mensen en dieren. Als wij ziek zijn, heeft ze dat door. Zo ook met Knutt. Zondagochtend vonden we KNutt. We hebben hem even in het zonnetje buiten gelegd, omdat hij wat koud aanvoelde en later op een rustig plekje op de bank. S'avonds kwamen ouders en schoonma op bezoek. Knutt genoot er van, hij is altlijd gek op aandacht geweest. We hebben het een paar dagen aangezien, contact met de dierenarts gehad, maar omdat zijn herstel niet zo ging als de vorige keren hebben we besloten dat het tijd was voor hem. De dierenarts heeft hem hier bij ons, terwijl we hem aaiden laten inslapen. Daarna hebben we hem samen met Yuli en Rifka in onze tuin zijn laatste rustplaats gegeven. Bijna 19 jaar is een hele tijd. We hebben veel met hem meegemaakt en zullen hem erg missen. Slaap zacht lieve Knutt!

Het is ongelofelijk, zo heb je nog een pup in huis en zo is ze alweer 1 jaar oud. Wat leuk is om te vermelden is dat Rifka in een groot frans dierentijdschrift als "centerfold" terecht is gekomen. Het baasje van haar vader is een fotografe (Iris Bouldoukian) en die heeft van de D worp Barschlüte een aantal prachtige foto's gemaakt. Dat Rifka de centerfold is geworden, daar zijn we natuurlijk apetrots op! 

Leuk, een paar weken geleden kregen we een berichtje via deze website van de eigenaar van Bommel vom Sternmorgen, het broertje van Yuli, die we het laatst gezien hadden toen ze ongeveer 15 maanden oud waren. Er werd toen een worptreffen georganiseerd door de fokker van Yuli en alle pups waren uitgenodigd.

Dat is natuurlijk hardstikke leuk, dat iemand contact met je opneemt, en je de ervaringen met de honden kunt uitwisselen. Al snel spraken we af dat we elkaar een keer zouden ontmoeten. Omdat de EVN een wandeling organiseerde heb ik de eigenaren van Bommel uitgenodigd om hier te komen wandelen. En tot onze grote vreugde vonden ze dat leuk! Gisteren was het dan zo ver... Yuli en haar broer lijken heel veel op elkaar, niet alleen in gedrag maar ook in uiterlijk (al is hij anders van kleur) Ze hebben de zelfde smekende blik waardoor iedereen overstag gaat om deze arme schatten van iets lekkers te voorzien, omdat ze door de baas sterk ondervoed worden, (haha) Beiden zijn op 11 jarige leeftijd nog gezond, al gaan ze beiden zeer zuinig met hun energie om ..  

Op 1 januari werd Rifka 9 maanden oud. Twee weken later ontdekte we dat ze loops was geworden, dat was op 14 januari. De meeste Eurasier teefjes zijn voor het eerst loops tussen de 5 en de 9 maanden. Rifka was dus een beetje aan de late kant. Maarrrr... Ze was dan ook wel errug loops. Yuli's loopsheid verliep meestal vrij rustig. Ze begon met wat vaker plassen en de reuen gingen wat langer ruiken en dan vond je het eerste bloeddrupje. De heren werden door Yuli vakkundig uit de buurt gehouden. Ze liep rond met een wat in zichzelf gekeerde blik, weinig belangstelling voor haar omgeving. Pas na een dag of 10 begon ze om zich heen te kijken of er misschien een leuke reu rondliep en daar liep ze dan bij voorkeur parmantig op af. Helaas liet Yuli zich nooit dekken, dus hield het verhaal daar op.

Rifka echter is vanaf dag 1 van haar loopsheid geinteresseerd in de omgeving. Ze heeft haar neus in de lucht en heeft eerder door dan ik wij dat er een reu aankomt. Blijkbaar ruikt ze ook bijzonder lekker, want de reuen kwamen van dag 1 af van heinde en verre aangesneld om de dame het hof te maken. Er zat er zelfs eentje voor het hek, toen we s'ochtends uit wilden gaan. (was wel haar vriendje, dus misschien had ze wel met hem afgesproken)

Na een dag of 10 aan de lijn lopen, met een loopse Rifka, besloot ook Yuli dat het tijd werd om loops te zijn. Ze was al 2 jaar niet meer loops geweest, maar blijkbaar was het nu toch tijd....

Wat een feest om met twee eigenwijze Eurasier dames aan de lijn te lopen.

Gelukkig was Rifka keurig na 21 dagen loops af... En Yuli een paar dagen later.

Rifka wordt nu echt al een grote dame. Ze is groter dan Yuli en nu de 20 kilo gepasseerd. Was ze vorige maand aan de voorkant nog wat onderbouwt, nu lijkt het alsof haar schoft (zeg maar het punt tussen de schouderbladen) omhoog komt tenonpzichte van haar achterste. 

Ze heeft ondertussen ook een korte "eigenwijzer dan eigenwijs"periode gehad. Tot voor kort liep ze nooit echt ver weg, alhoewel ze wel iets verder uit de buurt ging dan Yuli deed. Maar ineens was ik haar kwijt. Bleek dat ze het grasveld overgestoken was en de weg en lekker op Hoogte 80 aan het rondhollen was.  Ik schrok natuurlijk wel heel erg. Ze had wel aangereden kunnen worden!  Dus maar een week of 2/3 strak aan de lijn in de buurt rondlopen. Ik gebruikte hiervoor de flexilijn, wat ik normaal een rotding vindt en alleen gebruik als Yuli loops was. Maar voor wegloophondjes en terugkomen oefenen is het wel handig. 

Rifka kàn heeeel netjes aan de lijn lopen. Maar samen met Yuli lijkt het soms een wedstrijdje te zijn, om mij uit elkaar te trekken. Yuli wil de ene kant op, en Riffie de andere... pfff. Ook dat moeten we weer goed oefenen. Ze weet het wel, alleen... alles is zoooo leuk. 

De verschillen in karakter tussen Yuli en Rifka worden ook steeds duidelijker. Yuli is een van nature een hond die er vanuit gaat dat iets dat vreemd is, in principe foute boel is, totdat het tegendeel bewezen wordt. Rifka het tegenovergestelde. Nieuwe dingen zijn OK, tenzij het iets onaangenaams blijkt te zijn. Ook vreemde mensen zijn best interessant, ze is erg nieuwsgierig, maar ook wel voorzichtig. 

Rifka is niet bang voor vuurwerk, ook dat benaderd ze met interesse (best eng) Yuli is al jaren lang bang voor vuurwerk. Was ze als pup ook niet, maar is dit langzaam geworden. Gelukkig hebben we door het gebruik van de Thundershirt hier een goede oplossing voor gevonden. 

Yuli is geen jager. Rifka is gek op achter bewegende dingen aanrennen. Dit is toch wel wat meer jacht, hetgeen we in goede banen moeten leiden. 

Yuli was een moeilijke eter Rifka vind alles lekker. 

Yuli heeft een persoonlijke space, Rifka is een hondje dat eigenlijk het liefst tegen je aankruipt en ook heel duidelijk om lichamelijke aandacht vraagt. Ze gaat dan naast je zitten en legt een poot op je schouder of je schoot Als je geluk hebt, krijg je een amicale lik in je gezicht. Heb je pech, blaft ze liefdevol in je oor.. 

Rifka is nu bijna 9 maanden oud, maar is nog niet loops geweest. Althans, we hebben het niet gezien...

Oja. Op de foto's zijn ook weer wat nieuwe dingen te zien, zoals de eerste keer dat Rifka mee ging naar het strand en de zee. Dat vond ze (zoals wel te verwachten was) geweldig!!  En de allereerste sneeuw. Het was niet veel, maar ze vond het wel leuk om even in de sneeuw te rennen. Gek wit spul. Helaas was het maar van korte duur. Hopelijk komt er nog een leuk pak sneeuw voor Rifka om in te spelen samen met Yuli... 

Rifka blijft goed groeien. Je ziet als je de foto's bekijkt dat het puppylichaam langzaam veranderd in een "grote honden"figuur. Haar borst kas wordt dieper, haar buiklijn lijkt de gewenste "iets opgetrokken lijn" te krijgen en haar staart wordt steeds voller met langere haren. Ook haar heupen krijgen ook wat meer vrouwelijke vormen. Wat blijft is haar guitige koppie met de zachte rode haartjes, alhoewel deze bij ieder borstelbeurt iets minder worden. Ook de frizzels haartjes langs haar oren blijven. Ik denk dat ze inmiddels ook een volgroeid gebit heeft. Flinke bek met spierwitte tanden, die ze graag gebruikt ook.

Haar gewicht is begin november 19 kilo. Ze is dan ongeveer 52, 5 cm hoog. Daarmee is ze net iets groter dan Yuli.

We horen van de zusjes van Rifka dat die inmiddels al loops zijn geworden. Rifka nog niet, alhoewel ze wel wat lekkerder lijkt te ruiken voor de heren.

Qua gedrag lijkt ze na een korte periode van vrij sterke terughoudendheid naar vreemde mensen toe, de laatste weken weer iets meer uit haar schulp te kruipen. Ik zet haar niet onder druk en vraag mensen om als ze niet uit zichzelf naar hen toe komt, haar ook niet te dwingen. Contact moet ze zelf opnemen, en dat laat ik hen belonen.

Blaffen doet ze nog steeds. In dit opzicht is ze heel anders dan Yuli. Ze kan soms gewoon op de bank zitten, ons aankijken en dan gezellig een stukje te gaan woefen.

Wat ook heel anders is, is dat Rifka het heerlijk vind om aangeraakt te worden door ons. Ze komt altijd voor een knuffel en geniet van ieder lichamelijk contact. Wat een verschil met Yuli!! Het zijn twee uitersten, maar allebei heerlijke meiden!

Als het lekker weer is profiteren we van de mooie omgeving en samen met Tessa en Brigitte gaan we ook kijken of het ons lukt om op de heide te picknicken. VOor Rifka is dit een flinke uitdaging, want dat lekkere eten zo onder haar neus?? Dat is toch wel heel moeilijk.

Eind augustus hebben we in park Mariendaal ook een Eurasier wandeling georganiseerd. Het was lekker weer, ondanks de slechte voorspellingen van omweer. Rifka 's halfzusje en haar fokster en Rifka's zusje Djeanny die allemaal in Duitsland wonen kwamen ook mee wandelen. Wat een leuk weerzien!

Rifka blijft natuurlijk flink groeien en haar kleur blijft ook veranderen.

Op de puppycursus leren we allerlei leuke dingen. Naast natuurlijk de dingen die iedere hond moet kunnen, zoals netjes aan de riem lopen. We krijgen een introductie tot Flyball en we leren ook een spelletje "puppy in de box".

Half september gaan we voor het eerst naar het buitenland op vakantie. Een lange rit van bijna 10 uur naar het huisje dat we gehuurd hebben. Rifka vind het daar geweldig. Het huisje is een hondenparadijs, de tuin loopt zo het bos in waar ze naar hartelust kan spelen en rennen, sporen volgen en natuurlijk het water in, want het is vlak bij het meer.

Het was een heerlijke vakantie waar Rifka zich ontzettend goed gedragen heeft in een situatie die voor haar onbekend was. S'nachts kon ze namelijk niet bij ons slapen, omdat wij op een zolderkamer met een stijle trap naar boven sliepen. Rifka en Yuli sliepen samen in de keuken vlak onder ons... De eerste nacht was het een beetje piepen, maar de nachten daarna ging het heel goed.

De band tussen Yuli en Rifka wordt steeds hechter. Ze doen alles samen en het lijkt alsof Yuli het ook eigenlijk wel prettig vind om eenn honds huisgenootje te hebben. Rifka daagt Yuli steeds vaker uit en Yuli neemt de uitdaging ook steeds vaker aan. Lekker samen rennen!! Goed voor Yuli's conditie.

Helaas kregen we het bericht dat Elisabeth tijdelijk uit de running is, waardoor we even geen puppyles hebben. Heel jammer, maar goed, haar gezondheid gaat voor. Dus we duimen dat het snel beter gaat en we weer aan de slag kunnen.

Rifka blijft groeien en haar vacht begint langzamerhand een wat minder egale kleur aan te nemen. Boven op haar rug ontstaat een donkere baan, en ook op haar poten komen donkerdere aftekeningen. Haar staart heeft nog langer haar gekregen en de zwarte haren die eerst niet zo goed zichtbaar waren op de 2 zwarte staartplekken die eigenlijk alle jonge eurasiers hebben na, komen steeds nadrukkelijker naar voren. De kleur van de staart zelf wordt lichter, maar de onderwol lijkt toch wel vrij rood te zijn.

Zo kijkend denk ik nu dat ze op haar vader Leo gaat lijken qua kleur, maar dat ze de lichaamsbouw van haar moeder heeft.

Haar favorite spelletje is rennen, rennen en rennen... en rennen met iets in haar bek. Ze pakt in haar beweging regelmatig iets van de grond dat ze een paar meter mee neemt en dan weer laat vallen.

Haar tandenwissel is goed doorgezet. De kiezen achterin zijn er bijna en ook de punttanden aan voorkant zijn nu duidelijker zichtbaar. Ze vindt het lekker als je met je hand in haar bek die plekken waar kiezen of tandjes doorkomen even masseert.

Met Yuli gaat het ook goed samen, Yuli heeft duidelijk haar regels bepaald en Rifka ondwerpt zich aan het regiem van koning Yuli. Yuli hoeft steeds minder op haar strepen te staan, Rifka checkt altijd even of Yuli het Ok vindt. Maar soms.... dan gaat ze in haar jeugdig enthousiasme even aan de regels voorbij. En dan moet ze het ontgelden. Yuli springt er dan bovenop en zij gilt (balkend als een ezeltje) de hele boel bij elkaar. Je zou denken dat er ik weet niet wat gebeurd, maar eigenlijk valt dat nogal mee. Soms laat ze soms haar plasje lopen!!

Katten

De band tussen Rifka en de katten ontwikkeld zich ook. Waren katten eerst wezens waar je vooral geinteresseerd achteraan kon lopen en die iets lekkers in de kattenbak achterlieten... Rifka geeft ze regelmatig een lik over de kop. Ook als de oude kater zich niet lekker voelt (bijv. overgeeft) kom Rifka erbij kijken en soms geeft ze hem dan een lief likje over zijn koppie, alsof ze wil zeggen: "komt goed schatje"!! (maar dan is het zaak om haar in de smiezen te houden, want dan wil ze ook heel graag hetgeen dat Knutt eruitgegooid heeft proeven, eeeeeek!!)

Aan het eind van de 19e week hebben we Rifka voor rabies laten enten. Rond de 5 /6 maanden is het immuunsysteem van een pup zo goed als volgroeid. We willen graag dat ze mee gaat naar het buitenland, dus dan is het nodig. Ik wilde deze enting, v.w. de mogelijke heftige bijwerkingen niet vroeger geven en zeker niet samen met een andere enting.

In ieder geval is ze daar goed doorheen gekomen, al leek ze een dag of wat erna licht aan de diarree te zijn.

Inmiddels hebben we ook iemand gevonden die de puppylessen overneemt: Kim. Een gezellig jonge dame die heel enthousiast ons allerlei oefeningen liet doen (wat vooral leuk was is dat we alles met Yuli en Rifka samen deden!!)

De tijd gaat hard, Rifka groeit snel. Veel te snel eigenlijk.

Rifka past zich goed aan de afgelopen weken, nadat wij weer aan het werk moeten. Alleen blijven gaat goed, dat is een zorg minder. We maken toch best wel lange wandelingen voor een pup. De regel om maar 5 minuten per maand langer te wandelen is volgens mij nogal onzinnig. Als je de straat uitbent zit je al aan 5 minuten...En een pup moet natuurlijk ook veel goede ervaring met socialiseren op doen, dat lukt niet in de huiskamer! Dus we gaan naar de markt, bij mensen op bezoek, gaan wachten aan de kant van de weg , we spelen met heel veel honden en wat we vooral heel veel doen, is zwemmen. Rifka is echt GEK op zwemmen!!  

Park Angerenstein is ons geliefde toevluchtsoord, maar ook de andere Arnhemse parken zoals Mariëndaal en Sonsbeek,  helder water, schone beekjes en andere honden en mensen, Plekken waar je lekker kunt spelen en rennen.

Rifka weegt inmiddels (niet gewogen) rond de 14 kilo en is ongeveer 43 cm hoog. De ene dag lijkt ze nog lange poten te hebben  terwijl de volgende dag haar rug ineens langer lijkt. Wel groeit ze redelijk stabiel (dus niet de voorkant sneller dan de achterkant of andersom)

Wat opvalt is dat haar staartharen langer gaan worden, haar broek aan de achterkant lichter en de vacht wat roder lijkt te worden. Ze krijgt ook de typische lichte baan over de schouderbladen. De tandenwissel is duidelijk begonnen, ze kauwt zich een weg door een heleboel botjes heen en bij gebrek daaraan, pakt ze een slipper van Mirjam.. ook lekker!

Inmiddels is ze uit haar Red Dingo tuigje gegroeid en draagt ze een halfcheck halsband van My K9, met haar naam erop geborduurd.. Binnenkort willen we daar ook een tuigje bestellen.

Eten doet ze goed. Niet zulke drama's als met Yuli. Ze eet graag Yoghurt, kwark,...brokjes (ze heeft geen voorkeur voor een bepaald merk) en KVV. Ook vis vind ze lekker (iets dat Yuli met lange tanden eet)

Een opmerkelijk verschil in gedrag is dat Rifka zich ontwikkeld als een echte knuffelhond, die graag bij je komt zitten, je kusjes geeft en contact gaat liggen. S'ochtends worden we wakker met een paar koolzwarte oogjes die je recht aankijken en de "wind"van een wapperend staartje. Ze springt dan even op bed om ons wakker te wassen en een knuffel te geven.

Yuli en Rifka gaan goed samen. Nadat Yuli een paar weken geleden een week lang bijna dagelijks Rifka corrigeerde, lijkt het alsof de relatie nu wat stabieler is. Rifka weet wat ze mag en niet mag van Yuli en let goed op Yuli. Buiten is Yuli nog steeds Rifka's beschermer en leermeester. Wanneer er honden zijn die te ruw met Rifka omgaan, springt Yuli er tussen en laat haar grom horen en haar tanden zien. Rifka verdwijnt dan meestal achter Yuli's rokken.

Opvallend is wel, dat Yuli, die bang is voor onweer, gek genoeg wat steun aan Rifka lijkt te hebben. Ze lijkt iets minder bang te zijn! Rifka zelf vind het onweer niet eng. Maar leidt Yuli af, door met haar te willen spelen, speelbuigingen en ook te troosten, door haar mondhoeken te likken...

Tessa, Yuli 's vriendin is natuurlijk voor Rifka ook een groot voorbeeld. Van Tessa leert ze chillen in het water en "cool"zijn, als het om drukke andere honden gaat. Net als Tessa kan Rifka een sterke eigen wil tonen. Gelukkig komt ze tot op heden nog wel terug als we roepen...

Oja, en de puppycursus is ook weer begonnen.

Inmiddels kan ze redelijk goed lopen met een slappe lijn en het samen met Yuli aan de lijn lopen gaat ook goed. (althans meestal..)

Maandag een rustdag, dinsdag een belangrijke dag, we gaan naar de dierenarts,

Titer bepalen:

Tannetje Koning van "de Oase"in Otterlo. We hebben besloten om Rifka te laten titeren, Door de titer te laten bepalen van Parvo, HCC en hondenziekte weten we precies waartegen Rifka nog voldoend beschermd is vanuit haar vorige enting en waarvoor we wel moeten enten. Wat blijkt? Alle bescherming is nog voldoende, alleen parvo is wat minder dan optimaal. Over een week of 3 terug.Rifka op de weegschaal en weegt nu 7.5 kilo. Tannetje is tevreden. Rifka is een gezond pup die prima op gewicht is.

Ook Yuli is getiterd. Zij is optimaal beschermd en hoeft dus niet gevaccineerd te worden.(haar laatste cocktail enting is 3 jaar geleden geweest)

We hebben daarna een kopje koffie op een terrasje genomen en terug Arnhem zijn we in het park Angerenstein lekker wezen picknicken. Rifka en Yuli hebben lekker gezwommen in het heerlijk frisse water.

Omdat we merkten dat Rifka de auto's en de mensen in de winkelstraat toch wel wat spannend vond, zijn we ook nog naar winkelcentrum Presikhaaf gegaan. Daar zijn we wat winkels in en uit gelopen, werd ze aangehaald door vreemde mensen. Boodschappen karretjes die vlak langs haar reden en hebben we wat gegeten op een terras, waar Rifka heerlijk ging liggen slapen onder de tafel, net als Yuli haar grote voorbeeld.

vrijdag was het weer tijd voor een nieuwe puppycursus. De oefening "touch" en de beheersingsoefeningen verder geoefend, wat aandacht besteed aan het omdoen van het tuigje (waar Rifka ineens geen zin meer in had) en daarna lekker koekjes gezocht in de ballenbak, in een omgekeerde paraplu en tussen de ballen in de omgekeerde paraplu. Tenslotte puppy sit -ups geoefend. Hierbij wordt de touch hand gebruikt om de commando's "zit"en "down"(of af) aan te leren. Nou... dat was in één keer raak...

Natuurlijk ook nog even op bezoek bij andere mensen, wat ook belangrijk is voor een pup; "op bezoek gaan en je gedragen" en zaterdag weer een beetje "winkeltraining" gevolgd door een bezoek van Lani en zijn baasjes. (een andere hond dus bij ons thuis) . Wandelen op de heide blijft leuk en spannend.... en de grote zwarte vogels wegjagen ook!!

Yuli en Rifka

Buiten ons huis is Yuli nog steeds RIfka's steun en toeverlaat. Wanneer er iets engs is, schiet Yuli te hulp. Rifka is eigenlijk nergens bang voor en als er iets spannend is vertrouwd ze op Yuli.

Yuli vind thuis dat Rifka nogal brutaal is. Zo nu en dan krijgt Rifka een pittige terechtwijzing van Yuli.  Rifka jammert dan alsof ze levend gevild wordt, en Yuli gaat dan een beetje paniekerig naar haar toe, en checkt of pupsel niet te veel pijn heeft. Maar een paar seconden daarna is er niks meer aan de hand. Wel zorgen deze korte schermutselingen dat we ons er van bewust zijn dat we beide honden aandacht moeten geven. Dus we gaan steeds vaker met één van de honden alleen een stukje wandelen, zodat ze allebei individueel aandacht krijgen.

Alleen zijn

Ook zijn we begonnen met korte "alleenlaat momenten". Heel even in de auto, heel even naar buiten, .... even uit het zicht naar boven. Rifka vind het niet leuk... ze blaft om aan te geven dat we snel terug moeten komen.....Natuurlijk doen we ook de spelletjes met haar, zoals een doek om ons hoofd en dan "kiekeboe".  Dat vind ze leuk....

Rifka past zich snel aan bij ons thuis. Yuli reageert heel goed op de aanwezigheid van het nieuwe gezinslid. De slaapplaats, een tentje, vind ze erg leuk om in te liggen.

Op 10 juni zijn we Rifka gaan halen. Het was prachtig weer en we werden hartelijk ontvangen door fam. König (fokker von Barschlüte)  Rifka lag samen met moeder (Alraune) oma (Cosima) en halfzusje (Catoki) op ons te wachten aan de voorkant van de voormalige boerderij. We zijn om het huis heen gelopen en achterin de boomgaard hebben we in de schaduw van de fruitbomen heerlijk wat gegeten en gedronken. Rifka speelde ondertussen verstoppertje in het gras en zo nu en dan hoorden we "plons". Rifka houdt van zwemmen, zei Diana König. Een echte waterrat.

We hadden voor Rifka een mooi tuigje meegenomen dat we alvast omdeden, om te kijken hoe ze hierop zou reageren. ... Nou.. dat vond ze maar raar. Maar na een paar minuten was ze al gewend en werd ook het tuigje meegenomen met een hernieuwde plons in het water. Na een uurtje te hebben gezeten en gepraat en met Rifka te hebben geknuffeld (ze is heel toegankelijk voor vreemden) hebben we haar aangelijnd en zijn we langs de weg naar het uitlaatstuk gelopen. Alhoewel het eigenlijk de eerste keer was dat ze aangelijnd aan haar tuigje meeliep, ging dit super goed. Ze liep keurig mee, al keek ze zo nu en dan even om, ...  Aan het eind van de middag hebben we Yuli en Rifka samen op de achterbank gezet en ben ik erbij gaan zitten. Rifka heeft heerlijk op mijn schoot liggen slapen terwijl Yuli er naast lag. We zijn twee keer gestopt. Plassen deed Rifka keurig  op een grasveldje op bij de parkeerplaats, poepen 20 meter verder. Als er een auto langskwam ging ze op haar achterste zitten en keer er geinteresseerd naar.

Omdat we toch wel wat honger kregen zijn we net over de grens bij Oldenzaal bij de M op het terras gaan eten, ff de buik vullen. Rifka en Yuli samen naar binnen. In het restaurant natuurlijk wel heel spannend, al die geluidjes en mensen. Maar ook hier, even tussen de benen op haar achterste zitten en de omgeving geinteresseerd in zich opnemen. Daarna nog even een plasje gedaan op de groenstrook en naar huis.

Thuisgekomen was daar natuurlijk de ontmoeting met de katten. Rifka aan de lijn, de katten alle ruimte gevend om het van een afstandje te bekijken. Voordat we naar bed gingen nog een avondwandelingetje door de straat gemaakt, vergezeld door Olle , de rode kater, die alles van een afstandje nieuwsgierig bekeek. Ook hier deed Rifka steeds hetzelfde bij het zien van iets nieuws ging ze rustig op haar billen zitten om te kijken. Daarna naar bed. Slapen in de tent die we voor Rifka hadden opgezet lekker naast het bed. Ze was moe. Een hele nacht geslapen. Om 7 uur werd ze wakker en kefte kort'Ik moet eruit". Dus toen even een plasje in de tuin... Valt niet tegen, die eerste nacht zonder problemen. Het ziet er naar uit dat ze een goede blaascontrole heeft.